Μήνυμα του φιλοζωϊκού σωματείου "ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ"
"Αρχές Σεπτεμβρίου δέχθηκα καταγγελία από κάτοικο Καλλιθέας για παθητική και ενεργητική κακοποίηση σκύλου σε γειτονική μονοκατοικία. Ξεκαθάρισα στους μάρτυρες ότι θα πρέπει να καταθέσουν, και παράλληλα θα πρέπει να βοηθήσουν να βρεθεί χώρος φιλοξενίας για την περίπτωση που θα εκδοθεί διαταγή κατάσχεσης και μη επαναπόκτησης. Με ενημέρωσαν ότι ο χώρος βρέθηκε μετά από δύο ημέρες. Κατά τη συμβουλή νομικού και ενός αστυνομικού, αποφασίσαμε να περιμένουμε την επόμενη φορά άσκησης βίας προκειμένου να γίνουν όλα άμεσα με την διαδικασία του αυτοφώρου, όπως και έγινε την Κυριακή στις 9 Οκτωβρίου. Την Δευτέρα προσήλθαμε στο τμήμα με τους μάρτυρες. Εκεί συναντήθηκα με τον καταγγελλόμενο Γ.Π. και μίλησα μαζί του.
Η Κόκα, με ενημερωμένο βιβλιάριο υγείας και ηλεκτρονική σήμανση από την πρώτη ημέρα που την βρήκε κουτάβι δύο μηνών πεταμένη σε ένα ρέμα, ημίαιμη λαμπραντόρ με καναδέζικο λυκόσκυλο, με υψηλές απαιτήσεις εκτόνωσης ενέργειας, ήταν δεμένη σχεδόν μόνιμα με μισό μέτρο αλυσίδα που δεν επέτρεπε την ελεύθερη κίνησή της σε κάγκελα μπαλκονιού, και εφαρμοζόταν στέρηση νερού προκειμένου να μην λερώνει. Δεχόταν ενεργητική σωματική βία σε σχετικά τακτά διαστήματα. Δεν έβγαινε βόλτα παρά μόνον για 2-3 λεπτά στην επόμενη γωνία προκειμένου να ανακουφιστεί και επέστρεφε στην ίδια θέση. Αυτονόητα είχε καταστρέψει τοίχους, κάγκελα, λέρωνε οπουδήποτε, έπαιζε άγρια, χωρίς έλεγχο με δαγκώματα, άρπαζε ρούχα και χέρια, έτρωγε κορδόνια. Φαύλος κύκλος με τους παράγοντες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο να είναι αρχικά η μη συμβατότητα σκύλου και ανθρώπου όσον αφορά στις ανάγκες του καθενός, κατά δεύτερον η παντελής άγνοια του ανθρώπου όσον αφορά στον σκύλο και οι λάθος πληροφορίες, και ακολούθως η έλλειψη επίβλεψης ή/και καθοδήγησης από ειδικό. Υπήρχαν πολλές, δυσδιάκριτες όμως, φωτογραφίες, σαν αυτές που βλέπετε στο άλμπουμ. Εξετάζοντας τον ανθρώπινο παράγοντα αρχικά, και μετά από πολλές ερωτήσεις που έκανα στον θύτη στο αστυνομικό τμήμα την επομένη του αυτοφώρου, μίλησα μαζί του εκτενώς για την ψυχολογία του σκύλου και την θετική εκπαίδευση, παραδέχθηκε την άγνοιά του, τα τραγικά του λάθη, και δεσμεύτηκε στο πρόγραμμα που εκ των υστέρων συμφωνήθηκε και με την έδρα. Του ξεκαθάρισα ότι οι παραβάσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα θα πρέπει να τιμωρηθούν και εκεί δεν θα παρέμβω. Ο κύριος ρόλος μου είναι να βοηθήσω ανθρώπους και σκύλους για αρμονική συμβίωση, να αναλαμβάνει ο καθένας τις ευθύνες του κατά το γράμμα του νόμου, και εφόσον δεν διαπιστώσω σαδισμό, να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση – η κατάσχεση έχει νόημα σε άλλες περιπτώσεις.
Αυτή ήταν και η κατάθεσή μου, στην οποία αναφέρθηκα κυρίως στις διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις που καταλήγει να διαμορφώνει στους περισσότερους ο απίστευτος για τα δεδομένα όγκος παρωχημένων και λάθος πληροφοριών για τον σκύλο και την εκπαίδευσή του (ο σκύλος πρέπει να ξέρει ποιος είναι το αφεντικό κοκ), στον οποίο όγκο έχει πρόσβαση ο καθένας, και ο οποίος όγκος μπορεί να γίνει καταστροφικός στα χέρια ανθρώπων με προβλήματα διαχείρισης θυμού. Επίσης αναφέρθηκα στην ελλιπή νομοθεσία στον τομέα των εκπαιδευτών, και την ασαφή και διττή θεώρηση του νόμου στο θέμα της προστασίας των ζώων: απαγορεύει από την μία ότι προκαλεί πόνο άγχος στρες κλπ. αλλά δεν απαγόρεψε ακόμη αυτονόητα την πώληση ηλεκτρικών κολάρων πχ. Αναφέρθηκα επίσης στη γκρίζα περιοχή στο θέμα των τρόπων απόκτησης σκύλου, των υιοθεσιών και του ελέγχου των κηδεμόνων σκύλων.
Πέραν του διοικητικού προστίμου που επιβλήθηκε επιτόπια από τους αστυνομικούς, η απόφαση του τριμελούς πρωτοδικείου ήταν αθωωτική με την προϋπόθεση ότι θα ακολουθήσει το πρόγραμμα που είχε συμφωνηθεί με το σωματείο, (είχε προηγηθεί η κλήση μου από την εισαγγελέα και σχετική συζήτηση), δηλαδή:
1. Δεν θα έφερνε καμμία αντίρρηση στις καθημερινές επισκέψεις του σωματείου για έλεγχο και αξιολογήσεις και θα ακολουθούσε τις υποδείξεις μου
2. Θα συνεργαζόταν με τον εκπαιδευτή της επιλογής μου
3. Εφόσον διαπιστωνόταν ότι δεν είχε την ικανότητα να εκπαιδευτεί ο ίδιος, να μάθει και να λειτουργήσει χωρίς βία, να παραχωρήσει ο ίδιος τον σκύλο εγγράφως,όλα αυτά με αυστηρότατη προειδοποίηση από τον δικαστή ότι την επόμενη φορά της προσαγωγής του η τιμωρία θα ήταν άτεγκτη. Δεν περίμενα σαφώς επ’ ουδενί αθωωτική απόφαση (η οποία αποδόθηκε στην κατάθεσή μου και κατηγορήθηκα γι αυτήν εύλογα από κάποιους παρευρισκόμενους): θεωρώ ότι και η άγνοια πρέπει να τιμωρείται. Δεν μπορώ να κρύψω ότι εκείνη η νύχτα ήταν εφιαλτική για μένα και με πολλές αμφιβολίες, αλλά μετά από ψύχραιμη σκέψη αυτό που με καθησύχασε ήταν ότι είχα εγκαταστήσει επαφή και συνεργασία με τον καταγγελλόμενο, ότι υπήρχε η αυστηρή προειδοποίηση, και ότι η απόφαση θα μπορούσε να είναι αθωωτική ούτως ή άλλως, όπως και τόσες άλλες που διαβάζουμε ακόμη και σε περίπτωση αποδεδειγμένων φόνων κατοικιδίων.
Από την ίδια ημέρα ξεκινήσαμε με καθημερινές επισκέψεις δικές μου την αξιολόγηση την δική του και της Κόκας, και δουλέψαμε κάποιες βελτιώσεις μέχρι να έρθει η Παρασκευή, ημέρα επίσκεψης με τον θετικό εκπαιδευτή Θωμά Αναστασιάδη, ενώ παράλληλα είχα την διαβεβαίωση των μαρτύρων ότι εάν συνέβαινε οτιδήποτε θα επικοινωνούσαν μαζί μου για να προχωρήσω στην κατάσχεση και τα νόμιμα για την άτεγκτη πλέον τιμωρία του. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά μεταξύ της Κόκας και του Θωμά, και αφού τελείωσε η αξιολόγησή της, ο Θωμάς μας είπε ότι εάν ο Γ.Π. αποφασίσει να παραχωρήσει το ταλαιπωρημένο πλάσμα ή αν κατασχεθεί, θα το υιοθετήσει ο ίδιος. Φύγαμε με την συμφωνία ότι μέχρι την επόμενη ημέρα θα πρέπει να αποφασιστεί αν έχει την ικανότητα και την δυνατότητα να κρατήσει τον σκύλο (η έκθεση και το πόρισμα του Θωμά επίσης στο άλμπουμ) για να προχωρήσουμε αναλόγως. Ο Γ.Π. με πήρε την ίδια ημέρα τηλέφωνο λέγοντάς μου ότι θα παραχωρήσει τον σκύλο, θέλει το καλύτερο γι αυτόν, καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να του δώσει αυτά που χρειάζεται και ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί σωματικά και ψυχικά την ευθύνη όπως πρέπει, με ευδιάκριτο τον φόβο ότι θα ξαναχρησιμοποιήσει βία.
Ένιωσα ικανοποίηση και ανακούφιση, αρχικά γιατί το ένστικτό και οι διαπιστώσεις μου για τον ίδιο δεν έπεσαν έξω, και κυρίως, επειδή ένας άνθρωπος συνειδητοποίησε, παραδέχθηκε και ελπίζω πλέον θα γίνει και κοινωνός αυτών, την πραγματική φύση του σκύλου, το μέγεθος της ευθύνης που μια υιοθεσία συνεπάγεται και ότι η βία φέρνει ακριβώς τα αντίθετα, από τα ζητούμενα, αποτελέσματα.
Η Κόκα μεταφέρθηκε στον χώρο φιλοξενίας της το Σάββατο το πρωί, αφού υπεγράφη η δήλωση παραχώρησης με γνήσιο της υπογραφής, και την Κυριακή, όπως είδατε, πήγε στην νέα της οικογένεια και τον Θωμά. Οι πληγές της θα σβήσουν σιγά σιγά με την αγάπη και την χωρίς βία και άγχος τεχνική του, ένας άνθρωπος επαναπροσδιορίστηκε προς το καλύτερο, και η υπόθεση είχε το καλύτερο δυνατόν τέλος.
Ευχαριστώ βαθιά τον Fontas και τον Ηλία για το ότι νοιάστηκαν, αγωνίστηκαν, δεν παραιτήθηκαν και με στήριξαν, παρόλο που προσωρινά ίσως τους απογοήτευσα, το Μαράκι για την φιλοξενία και την βοήθεια, και τον υπέροχο καλό μου φίλο Thomas Anastasiadis. Καλή ζωή Ερμιόνη!
* Από τους μάρτυρες ενημερώθηκα ότι η αστυνομία είχε κληθεί αρχικά περί τις αρχές Αυγούστου από τον ίδιο. Οι αστυνομικοί αποχώρησαν λέγοντας ότι ο σκύλος φαίνεται καλά και δεν υπάρχει κακοποίηση. Επί τόπου είχε προσέλθει και ο κ. Κανταρτζής του σωματείου Άργος χωρίς αποτέλεσμα."